Rzeszów w pół godziny i sylwester w Bieszczadach

30.12.16

Pobudka o 5 rano i krótki lot do Rzeszowa. Tym razem wybraliśmy się w Bieszczady. Kuzyn odebrał nas z lotniska, a jego żona nakarmiła. W międzyczasie pomaltretowałam ich czarnego labradora Lanę. Przeszliśmy się chwilę po centrum w oczekiwaniu na autobus do Soliny. Nie było zbyt wiele do zobaczenia. Plac główny z kilkoma ciekawymi kamieniczkami, posąg Kościuszki na środku i pięknie zdobiony ratusz. 

Idąc deptakiem w dół trafiliśmy na wieżę gotyckiego kościoła farnego i dalej do ja ciekawszego teatru jaki do tej pory widziałam. Kupiliśmy po drodze jabłuszko na śnieg i wsiedliśmy do busa. Miał jechać ponad 2 godziny, lecz do celu dotarł dopiero po 3,5.

Zapadł zmrok, więc z zapory wodnej niewiele widzieliśmy. Budki z jedzeniem pozamykano, załapaliśmy się jedynie na zimnego oscypka. Przespacerowaliśmy się w tę i powrotem i ruszyliśmy na przystanek. Zamiast bezpośredniego busa musieliśmy przesiadać się w Uhercach i długo czekać. Ku niezadowoleniu Alberto złapałam stopa do pierwszej miejscowości. Łudziłam się, że znajdziemy tam coś do jedzenia, ale na próżno. Przynajmniej ogrzaliśmy się trochę w aucie w miłym towarzystwie.

31.12.16

W Ustrzykach wylądowaliśmy koło 19 i poszliśmy do pierwszej lepszej knajpki. W Piwniczce zamówiliśmy pysznie brzmiące proziaczki. Rozczarowałam się, gdy postawiono przede mną 3 mini bułeczki z serem. Mąż wybrał schabowego, więc chociaż się najadł. Ledwo dotarliśmy do pokoju, a mój żołądek się zbuntował.

Rano zjedliśmy pyszne bułki z kiełbasą , po czym obdzwoniłam wszystkie atrakcje. Z kuligu wyszły nici, więc wyszykowaliśmy się na stok. Już prawie wychodziliśmy, gdy zadzwonił pan z Teleśnicy, że zwolniły się miejsca na sanie. Wzięliśmy taksówkę, która kosztowała nas więcej niż sam kulig, ale raz nie zawsze. Brązowe konie wyglądały pięknie, Nawet dały się pogłaskać. Do grzywy miały przywiązane dzwoneczki, które dźwięczały rytmicznie. Największa frajda zaczęła się gdy się przenieśliśmy na małe sanki. Zaśnieżony krajobraz i zmrożone drzewa to piękna sceneria na taka wycieczkę. Na miejscu czekało na nas ognisko. Mogliśmy sobie usmażyć kiełbasę i napić się słodkiego grzańca. Nasz kierowca nasz poganiał, więc musieliśmy się zbierać. Miał po drodze kilka kursów, także zwiedziliśmy całą okolicę i poznaliśmy trochę historii. Załatwił nam też abonament w restauracji Niedźwiadek. Za zupę, chleb, drugie danie i kompot zapłaciliśmy 10 zł. Wyrównało się nam za taksówkę. Kierowca zabrał nas jeszcze na stok, bo mieszkał zaraz obok.

Białe szaleństwo to nie nasza bajka. Wykupiliśmy godzinę instruktarzu, ale niewiele nam to pomogło. Najlepiej było wjeżdżać orczykiem na górę. Mimo wszystko atmosfera była miła, a po wszystkim ugrzaliśmy się w chatce i poplotkowaliśmy z tubylcami.

Tak nas wykończyły nasze akrobacje, że zgłodniali ruszyliśmy do Niedźwiadka. O dziwo zasmakował mi znienawidzony żurek, ale mielonego ledwo dzióbnęłam. Znowu się pochorowałam. Cóż, było więcej dla męża. W pokoju odpoczywaliśmy aż do 23, kiedy poszliśmy na rynek. Głośna muzyka disco polo, a na placu nikogo. Jak już się zwlekłam z łóżka to trzeba było to wykorzystać i rozkręcić imprezę. Dołączyło do nas trochę ludzi, ale dopiero tuż przed północą się zapełniło. Zostaliśmy na kolorowych i niestety hucznych fajerwerkach i poszliśmy spać.